Nudzenie dalsze.

Pierwsze dwa rozdziały zalewałam łzami,później oglądałam obrazki i czytałam.Jest to bajka nie bajka ,opowiedziana Błękitnemu Chłopcu,napisana dla młodszych i starszych.Absolutnie nie zraził mnie słodko-egzaltowany styl.Książka ta została dalej dla mnie tajemnicą.Pewnie na grandę dziecinnieję ale lepsze jest to,niż nadymać się i mieć wszystko wszystkim za złe.

Po długiej przerwie .....

Któregoś dnia dzwoni do mnie pewna miła osóbka i oznajmia mi, że w bibliotece Ossolineum czeka na mnie niespodzianka. Okazało się, że ta właśnie kochana dziewczyna zdobyła tę wymarzoną książkę, ale warunek jest taki, że mogę ją przeczytać tylko na miejscu. Cóż ja wyrabiałam tego dnia! Czytałam od jedenastej do szesnastej.

c.d. 02.03.2010r.

Książkę o której pisałam,w stanie mocno podniszczonym dostałam na własność w czasie wojny.Wkrótce gdzieś zaginęła.Niestety tak mocno "zaszła"mi w serce że nawet w obecnym życiu widziałam kolorowe obrazki przedstawiające ,czarnego i białego łabędzia,sznur pereł,księżniczkę Maję.W latach 50-tych chciałam kupić tę książkę Joasi.W księgarniach nikt nie znał takiego tytułu a ja nie potrafiłam podać autora.Zaczęłam wierzyć że nigdy nie było tej książki i to moja wyobraźnia tak kolorowo działała.Ta sprawa nie dawała mi jednak spokoju.Podtruwałam od czasu do czasu co niektórych i wreszcie jest .Ale o tym już jutro.

Narodziny i urodziny.

16 lutego urodziła się Maja.Trzecie dziecko Ewy i Rafała.W Anglii była właśnie godzina 23,50 a w Polsce 24,50 i do tego jeszcze 17 lutego.Może urocza panna będzie szczęściarą i wszystko co dobre będzie liczyło się dla niej po dwa razy.Kiedyś czytano mi książkę p.t."Perły księżniczki Mai".Książka ta miała prześliczną okładkę a w środku kolorowe obrazki.

Rozdział drugi mojego triumfu

Po przeczytaniu komentarzy zupełnie mi odbiło.Woda sodowa zaczęła
mi buzować w głowie. Siadłam przed komputerem i kompletna klęska.

Wpis Pierwszy

Chcąc nie chcąc znalazłam się i ja na ekranie komputera. To dla mnie dość trudna sprawa. Przymus, przymus i jeszcze raz przymus. Oczywiście zastosował go wobec mnie mój Wnuk Piotr. Dzięki !